Portugalski chodził za mną od jakiegoś czasu, byłam nawet zapisana na kurs portugalskiego w szkole językowej, w której uczyłam się hiszpańskiego, ale grupa się nie utworzyła, o czym dowiedziałam się jadąc na pierwsze zajęcia. Szybka zmiana decyzji i wtedy rozpoczęłam chiński. Później wymyśliłam sobie, że język portugalski będzie moim językiem na 2019 rok w ramach wyzwania „Język w rok”. Tak się złożyło, że rok 2019 rozpoczynałam w Madrycie, gdzie w ostatnich dniach roku 2018 dotarłam do księgarni językowej i kupiłam wtedy pierwszą książkę do portugalskiego po hiszpańsku. Początek roku to było osłuchiwanie się z językiem, ale coś mi nie grało. Szybko się okazało, że to wersja języka. I tak szybko pojawiła się myśl „no to pojadę do Brazylii”, a co za tym poszło decyzja o wersji języka i ogromna dawka motywacji.

Moja językowa droga – portugalski | Darmowy kurs wymowy (prowadzony po angielsku)
Dołącz do mojej grupy: uczę się hiszpańskiego, a w 2021 zaczynam portugalski w wersji brazylijskiej

Moja prawdziwa przygoda z włoskim rozpoczęła się dopiero w połowie stycznie 2021 r. To Jednak trzeba uwzględnić kilka aspektów pomocniczych. Po pierwsze: osłuchanie się z językiem od dziecka (wakacje latem nad morzem, zimą narty), po drugie: podobne języki (startuję z hiszpańskim na C1 i portugalskim w wersji brazylijskiej gdzieś na poziomach B).  Powodem wyboru tego języka jest jego brzmienie i duży zakres możliwości na krótkie podróżnicze wypady zarówno latem jak i zimą. Poza tym otwartość tych ludzi i reakcje, gdy używamy ich języka są zawsze bezcenne. 

Moja językowa droga – włoski |

Język niemiecki rozpoczęłam wraz ze startem liceum, miałam wtedy wybór między francuskim i niemieckim, teraz z perspektywy czasu wiem, że podjęłabym ponownie taką samą decyzję. Nie mówię, że kiedyś nie zajrzę do francuskiego, ale jest on raczej daleko na mojej liście. Wracając do niemieckiego to po 3 latach w liceum porzuciłam jego naukę i gdybym mogła to zmienić, to kontynuowałabym go od razu po skończeniu liceum, wtedy nie musiałabym ponownie przechodzić przez podstawy tego języka. Jak mawia moja sąsiadka: „gdyby nie der die das, byliby Niemcy z nas”, choć nasze języki wcale nie są takie podobne, to powiedzonko zawsze mnie bawi. Po wielu latach przerwy wróciłam na pół roku na kurs językowy. Byłam już wtedy na etapie B1 z języka hiszpańskiego, więc dzieliłam ten czas nauki między te języki. Jednak z tym językiem zajęcia grupowe ewidentnie nie były dla mnie. Mimo kursu od zera, to wszystko szło dla mnie zbyt wolno. Potrafiłam coś powiedzieć, ale jak na pół roku nauki było mi mało. Lektorka naprawdę się starała, ale jednak dużo zależy od grupy, a to ogranicza. I tak obecnie uczę się sama z różnych materiałów z pomocą koleżanki, której w zamian pomagam z hiszpańskim.  | Wyzwanie językowe – zapowiedź (relacja niedługo) |

Moja językowa droga – niemiecki | Kurs z serialem Nicos Weg  | Wyzwanie językowe – zapowiedź (relacja niedługo)

Węgierski był językiem spoza mojej zaplanowanej listy języków. Nazywam go eksperymentem kwarantanny. Chciałam wybrać język, który nie będzie przypominał moich dotychczasowych języków, który będzie wyzwaniem i możliwością sprawdzenia zarówno siebie jak i własnych metod wypróbowanych na tych subiektywnie dla mnie łatwiejszych językach. I tak od kwietnia 2020 zaczęliśmy się poznawać z tym językiem. Na początku to był tylko test, czy chcę w to dalej iść, ale po kilku miesiącach delikatnego testowania od września przez 4 miesiące wsparłam się pomocą nauczycieli. A teraz od połowy stycznia kontynuuję język, który zostanie już ze mną na stałe. Dodatkową motywacją jest oczywiście możliwość podróży na Węgry, byłam tam jedynie jako dziecko, ponieważ rodzice dosyć często tam jeździli, dzięki czemu znają nawet jakieś podstawy tego języka, a w obecnych czasach jest to ciekawy kierunek, dodatkowo dostępny samochodem.

Moja językowa droga – węgierski | Sziasztok – polecana grupa na FB

Pierwsza myśl o nauce chińskiego narodziła się w mojej głowie podczas pobytu w Pekinie, gdzie szybko okazało się, że język angielski nie jest wystarczający. Rozpoczynając od przygód na lotnisku, gdzie „jak to na lotnisku mogą pracować także osoby, które nie mówią po angielsku???”, przez problemy z zakupieniem biletu na metro, aż po hotel, który zwykle szukam w opcji ekonomicznej, ale okazuje się że w Chinach za tą ekonomią idzie także brak obsługi w języku angielskim. Wtedy doceniłam siłę translatora w komórce między angielskim i chińskim, ale tylko na ich telefonach, bo mój telefon, nie był wystarczająco przygotowany na pobyt w Chinach (brak google, fb, konieczność założenia nowej poczty na innej stronie aby założyć konto na skype do kontaktu z domem). Potem okazja nadarzyła się, gdy nie wypaliła grupa z portugalskiego i trafiłam na kurs chińskiego z native speakerem. Po roku nauki potrzebowałam przerwy aby skupić się porządnie na hiszpańskim, potem portugalskim, ale teraz od zeszłego roku wróciłam do tego i jednak z tym podejściem hobbystycznym, a nie „byle szybko” pozostanę w stałym kontakcie z tym językiem.

Moja językowa droga – chiński |

Angielski towarzyszył mi właściwie cały życie. Nie był to wybór, a konieczność. Nigdy go też specjalnie nie polubiłam. Do dziś pamiętam piosenkę z przedszkola (a właściwie jej początek), w której „kazali nam liczyć po angielsku ziemniaki”. Już w podstawówce miałam tego angielskiego za dużo, mimo że to co do zrozumienia ogarniałam zawsze dosyć szybko, miałam na koncie różne kursy, to i tak najwięcej nauczyła mnie praktyka, podróże, potem praca. Jedyny kurs jaki miło wspominam to był kurs biznesowy, który był w punkt, bez zbędnych wodotrysków, rzeczowo i na temat. Język ten w podróży oczywiście bardzo potrzebny, ale nie tylko ten. Przewagą angielskiego jest także fakt, że może on nam posłużyć do nauki innych języków. Ja wykorzystuję angielski w nauce węgierskiego, chińskiego i portugalskiego.

Moja językowa droga – angielski |